امام سجاد(ع) در صحیفه سجادیه دعای مفصل در ارتباط با وداع با ماه مبارک رمضان دارد که در اینجا بخشی از این دعا را می آوریم: اى خدایى که در برابر احسان به بندگان پاداش نخواهى و از عطا و بخشش پشیمان نمىگردى، اى کسى که مزد بنده خود را بیش از عمل او مىدهى، نعمتت بى استحقاق به بندگان رسد و عفوت تفضل، مجازاتت عدالت، قضایت عین خیر است. اگر بخشش کنى عطایت را به منت آلوده نکنى و اگر عنایت نکنى از باب ستم نیست .
آن که تو را شکر کند شکرش کنى، در صورتى که خودت آن شکر را به او الهام فرمودى و هر که تو را بستاید پاداشش مىدهى
در حالى که آن ستایش را خودت به او تعلیم کردى، پرده مىپوشى بر آن که اگر مىخواستى رسوایش مىکردى، و جود و کرم کنى بر آن که اگر مىخواستى از وى دریغ مىکردى، در صورتى که هر دو مستحق رسوایى و دریغ تو اند، اما تو تمام امورت را براساس تفضل بنا نهادهاى .
و قدرتت را بر آئین گذشت مقرر کردهاى و با آن که با تو به مخالفت برخاسته با بردبارى روبه رو مىشوى و به آن که در حق خویش ستم کرده مهلت مىدهى، با صبر و بردبارى خود مهلتشان مىدهى تا به حضرتت بازگردند، و در مؤاخذه عاصیان شتاب نمىکنى تا به توبه موفق شوند، تا هلاک شونده آنان بدون رضاى تو هلاک نشود، و تیره بختشان به نعمتت بدبخت نگردد مگر
پس از قطع بهانه و بعد از اتمام حجت همه جانبه بر او و این همه بزرگوارى و آقایى از عفو و گذشت توست اى بزرگوار و بهرهاى است از محبتت اى بردبار.
تویى که بر بندگانت درى به سوى بخشش خود باز کردهاى و آن را باب توبه نامیدهاى، و بر آن در گشوده راهنمایى از وحى خود قرار دادهاى، تا آن را گم نکنند، پس خود - که نامت والا و مبارکک است - فرمودى: « به سوى خدا توبه خالص و بىپیرایه آورید، باشد که پروردگارتان گناهان شما را محو کند، و شما را داخل بهشتهایى نماید که نهرها از زیر آن روان است، در آن روزى که خداوند پیامبر خود و آنان را که به او ایمان آوردند خوار و ذلیل نمىکند، در حالىکه نورشان پیش رویشان و از جانب راستشان روان است مىگویند: خداوندا نورمان را کامل کن، و ما را مورد مغفرت قرار ده، که تو بر هر چیز توانایى»...
ما را به دین برگزیدهات راه نمودى، و به آئین پسندیدهات رهنمون شدى و و سالکک راهى فرمودى که آن را هموار کردى، و ما را به راه تقرب به پیشگاهت، و وصول به کرامتت بینایى دادى. خداوندا تو از خالصترین آن وظایف و برگزیده ترین آن فرائض، ماه رمضان را قرار دادى که آن را از میان سایر ماهها برگزیدى.
و از میان همه زمانها و عصرها اختیار کردى، و بر تمام اوقات سال ترجیح دادى، به خاطر آنکه در آن قرآن و نور نازل نمودى، و ایمان را در این ماه چند برابر ساختى و روزه گرفتن را در آن واجب فرمودى و به شب زندهدارى در آن ترغیب کردى و شب قدر را در آن که از هزار شب با ارزشتر است بزرگ داشتى.
پس ما را محض این ماه بر سایر امم برترى دادى و در پرتو فضل آن ما را از میان همه ملتها برگزیدى، پس به فرمانت روزش را روزه گرفتیم، و در شبش به کمک تو به عبادت برخاستیم و به وسیله روزه و نمازش طالب رحمتى که براى ما مهیا فرمودى شدیم، و آن را وسیله رسیدن به ثواب تو قرار دادیم، و تو بر آنچه بندگانت بدان رغبت دارند قادرى و آنچه را که از احسانت
خواسته شود بخشندهاى و به آن که جهت رسیدن به قرب تو بکوشد نزدیکى.
اینک آن را وداع مىگوئیم وداع کسى که هجرانش بر ما غمانگیز است و روى گرداندنش ما را به اندوه و وحشت دچار کرده،
و بر عهده ما پیمان ناگسستنى، و حرمت در خور توجه، و حق لازم دارد، به این خاطر مىگوئیم: سلام بر تو اى بزرگترین ماه خدا، و اى عید عاشقان حق. سلام بر تو اى کریم ترین همنشین از میان اوقات، و اى بهترین ماه در روزها و ساعات...
•
