یادگاران دفاع مقدس و هزار درد نهفته که لبی هرگز برای بیانش باز نشد

هفته دفاع مقدس تمام شد

رئیس جمهور گفت: اگر مدیری هست که تصور می کند برای خود شخصیتی شده و به گونه ای عمل می‌کند که جانباز یا خانواده شهید یا ایثارگری که به او مراجعه کرده، به آینده حواله می‌دهد، هر کس باشد متعلق به دولت احمدی نژاد نیست.

محمود احمدی نژاد رئیس جمهور که اردیبهشت ماه سال جاری در جریان سفر استانی دولت به کرمان سفر کرده بود، در جمع خانواده های شاهد و ایثارگر، آنها را صاحبان کشور و همه دستگاه های اجرایی معرفی کرد و این نکته را متذکر شد که همه پست ها و مقام ها به اندازه یک تار موی ایثارگران و خانواده آنان ارزش ندارد.

او تاکید کرده بود "همه دستگاه ها و مدیران باید خدمت گزاری به خانواده شهدا و ایثارگران را در اولویت مسئولیت ها و وظایف خود قرار دهند و مبادا تصور کنند که برای خود شخصیتی شده اند و در انجام امور محوله سهل انگاری و کوتاهی کنند".

هفته ای که گذشت، سالگرد هجوم ناجوانمردانه دیکتاتور بغداد و ارتش تحت فرمان او به ایران اسلامی برای تصرف سه روزه این سرزمین بود و در اقصی نقاط کشور یادواره هایی برای بزرگداشت حماسه آفرینی های 8 ساله آرش ها، سیاوشان و آخرین فرامرز کهن دیارمان بود.

مردان درد که با درک درست و عمیق فرهنگ حسینی زمین را معبری برای عروج دانستند و قرار را در بی قراری دیدند و بی ادعا و با شجاعت از ایمان و میهن خود صیانت کردند و در گرما و سرما، شب و روز، کوه، دشت و تشنه و گرسنه، دور از سیاست های موسمی، قولی را که به پیر و مرادشان داده بودند، عملی کردند و ستاره هایی جاودان شدند که در آسمان معروف تر از زمین هستند و غصه قصه این است که با چشم زمینی رصد نمی شوند.

31 شهریور تا هفتم مهر، ایام تکریم جوانانی است که با همه وجود وارد جنگی نا برابر با غولی عجیب شدند که سر و دست و پای او پس از جراحت باز آفرینی می شد و قدرت و قوت بیشتر می یافت. اما سرانجام با جان فشانی مجاهدان فی سبیل الله به خاک مذلت نشست. ولی وقتی که از جنگ باز گشتند ، سکه آنها همچون اصحاب کهف از قیمت افتاده بود. هفته گذشته یادآور خاطرات همین سلحشوران بود. آنان که اکنون فقط زخم دارانشان بین ما مانده اند. جانبازان! و براستی سهم و جایگاه قشر اخیر در بازخوانی بیش از 2800 روز مقاومت، پایداری و پیروزی بود.

جانبازان به قدر کافی از دفاع مقدس غنیمت برده اند

آنچه در خزان عاطفه ها در فصل برگ ریز پائیز غم انگیز است، این است که در کنار حجم نسبتا زیاد تبلیغات برای پاسداشت 8 سال جنگ، خانواده شهدا که دیگر چیزی نمانده تعدادشان در بین ما انگشت شمار شود، گوشه عزلت گزیده و خاطر فرزندان عزیز خود را گرامی می دارند، صاحبان ماشین های آخرین سیستم با دنده چهار به پاهای قطع شده نمادهای عینی جهاد و شهادت احترام می گذارند و مرهم ریه های شیمیایی که بلا انقطاع سرفه می کنند، نه عیادت بلکه دوری از طعنه و کنایه کسانی است که می پندارند جانبازان به قدر کافی از دفاع مقدس غنیمت برده اند و از این رو، آروز می کنند زمانی فرا برسد که "شیران جبهه و مظلومان شهر" اجازه دهند مردم این روزگار  آلوده اندکی تنفس کنند!

دستور 6 ماده ای رئیس جمهور

در شرایطی که زمان زیادی از صدور دستورالعمل 6 ماده ای رئیس جمهور به سازمان بنیاد شهید و امور ایثارگران برای تجهیز مراکز درمانی جانبازان و جلوگیری از کاهش درصد جانبازی و همچنین بازگشت درصدهای کاهش یافته به وضعیت گذشته می گذرد، هنوز رسیدگی به وضعیت جانبازان به کندی صورت می گیرد و این قشر دردمند که با مشکلات و معضلات عدیده مواجه هستند، هر از گاه به نوعی کانون تبلیغات دوستان ناآگاه و دشمنان آگاه می‌شوند. و مظلومانه صدایشان در هجمه بوق‌های تبلیغاتی گم می‌شود. و همه فکر می‌کنند که واقعاً امکانات این مملکت تماماً در اختیار آنان است.

حتی اعتراضات گروهی آنان به ایرادات و ضعف‌های جدی لایحه خدمات رسانی به ایثارگران که خلاف برخورداری از عنوان "جامعیت"، سراسر نقصان است، راه به جایی نمی‌برد و حتی نسیمش هم به گوش نمایندگان مردم نمی‌رسد. برای اولین بار در طول دوره‌های مختلف مجلس شورای اسلامی، قوانینی در دوره هفتم تصویب می‌شود که نارضایتی شدید ایثارگران را به دنبال دارد و در برخی موارد به تعبیری کاملاً به دور از مصلحت ایثارگران است.

وقتی فقط مدال ها و آهن پاره ها بیش از جان های پاک و آسمانی قابل احترام می شوند

سلاح ها و تجهیزات باقی مانده از دوران دفاع مقدس و تولیدات جدید نظامی در حالی در کوی و برزن این دیار به نمایش گذاشته می شود که فراموش کرده ایم آنچه در طول 8 سال جنگ، پاسدار این مرز و بوم و جان و مال و ناموس مردمان این سرزمین بود و به تعبیر دوست و دشمن برای نخستین مرتبه مانع از تاراج وجبی از خاک مقدس ایران زمین شد، تن هایی بود که بی مهبا ، در برابر گلوله ها و جنگ افزارهای پیشرفته، مدرن و بی رحم دیکتاتور بین النهرین قرار گرفت و سرنوشت جدال را خلاف خواست سردار قادسیه رقم زد.

بدون تردید، تولید سلاح دفاعی مدرن و برخورداری از فناوری های نوین و اقتصاد قوی از ضرورت های اقتدار در عصر ما به حساب می آید اما محور نظام اسلامی انسان است و در نگاه بلند حضرت روح الله و فرزند خلف او که منبعث از آموزه های دینی ماست، حمایت ملت به حاکمیت قدرت و اقتدار می بخشد و باید پرورش نیروهای متعهد و وفادار به دین و میهن که گاه خطر حافظ امنیت ملی و تمامیت ارضی کشور هستند، به عنوان اصل خدشه ناپذیر مورد توجه قرار گیرد اما هنگامی که در عرصه حفظ آثار و ارزش های جنگ مدال ها و آهن پاره ها بیش از جان های پاک و آسمانی قابل احترام می شوند، نمی توان انتظار داشت نسل جدید با فرهنگ عاشورایی و روحیات و خلق و خوی ایثارگران و جانبازان انس گرفته و راه شهیدان والا مقام را تداوم بخشند.

یادمان باشد که هفته دفاع مقددس بیش از آن که هفته نمایش محصولات جنگ باشد، هفته پاسداشت پاسداران واقعی این مرز پر گهر است که مهجور مانده اند و امروز بیش از هر زمان دیگری نیازمند حمایت و عنایت هستند و در این میان مسئولیت مسئولان دولت اصولگرای نهم که همواره مورد لطف رهبر جانباز و معظم انقلاب قرار دارند، بیش از دیگران است که باید هر روزه دردهای حاج کاظم ها و عباس های آژانس شیشه ای را مرور و بررسی کنند و پای حرف های آنها بنشینند و برای رفع مشکلات کسانی که کل هزینه های آنها کم تر از هزینه احداث یکی از برج هایی است که در پایتخت سر به فلک می کشند، تدبیری جدی بیاندیشند.

گرچه سال هاست جوانانی که از مناطق جنگی بازدید می کنند و مستمع خاطرات آن دوران می شوند، با فرهنگ جهاد و شهادت آشنا می شوند اما ای کاش، جانبازان نیز همچون آثار باقی مانده از جنگ که امروز در موزه محافظت می شوند، مورد عنایت قرار گیرند و اجازه ندهیم که آنها را فقط پروژه تحقیقاتی قابل توجه برای مراکز مطالعاتی نظامی و پزشکی محسوب کنند.

بسیجی شهید احمد رضا احدی نویسنده کتاب ارزشمند حرمان هور که در سال 64 رتبه نخست کنکور در رشته پزشکی را کسب کرده بود، در یادداشت های خود که از دوران دفاع مقدس باقی مانده، خطاب به مجاهدان راه حق نوشته بود "از درز کلمات هزاران مقاله تا فراسوی بلند خاکریزها، از رسم مثلث 3 گوش بر لوح کاغذ تا ترسیم هندسه زیبای نخل های سوخته دشت خون، از انبوه X ها و Y ها و دعوای تانژانت و کتانژانت برای رفتن به آن سوی تساوی تا آرامش آن همه دقایق، تو مثل یک گل با هزار احساس لطیف و مانند هزار رنج در سکوت یک نگاه و هزار خوبی در طراوت لبخند و هزار درد نهفته که لبی هرگز برای بیانش باز نشد، چه تنها و مظلوم بودی و هیچ اشکی در قفایت نریخت و هیچ قلبی برایت نتپید، حتی آنان که کاغذ سیاه می کنند، همین فردا تو را از یاد خواهند برد و تو می مانی و خاطر رنجور پدر و غم بی ساحل مادر و چه سخت است این همه رنج که فقط یادگار خاطره های تو از آن لحظات آخر که روحت به بی نهایت ابدیت میل می کرد، باقیست".

متولیان امر نباید فراموش کنند که هر چه اسوه ها و الگوهای ایثار در رنج و تعب و سختی و دشواری باشند، به همان اندازه در آموزه های جوانان این سرزمین تاثیر گذار است و اگر پیشکسوتان جهاد و شهادت در پیچ و خم زندگی و روزمره از خاطر بروند، گرامی داشت هفته جنگ به بازگویی خاطرات که در جای خود برای تبدیل میراث غیر ملموس به ماترکی محسوس مهم و موثر است و برپایی نمایشگاه در سطح شهر برای عرضه آهن پاره های زنگ زده و رنگ خورده و تجهیزات دفاعی و نظامی جدید و البته فروش کالاهایی که گاه حتی با ایام مورد بحث سنخیتی ندارند، منحصر می شود.

گفته های احمدی نژاد در 12 اردیبهشت امسال

بار دیگر سخنان رئیس جمهور را در دیدار با جانبازان و خانواده های شهدا و ایثارگران کرمانی در دوازدهم اردیبهشت ماه 86 مرور می کنیم تا ملکه ذهن مدیران ما شود: خانواده های شاهد و ایثارگر، آخر حزب اللهی و صاحبان کشور و همه دستگاه های اجرایی هستند و همه پست ها و مقام ها فدای یک تار موی آنهاست.

"همه دستگاه ها و مدیران باید خدمت گزاری به خانواده شهدا و ایثارگران را در اولویت مسئولیت ها و وظایف خود قرار دهند و مبادا تصور کنند که برای خود شخصیتی شده اند و در انجام امور محوله سهل انگاری و کوتاهی کنند و اگر مدیری هست که تصور می کند برای خود شخصیتی شده و به گونه ای عمل می کند که جانباز یا خانواده شهید یا ایثارگری که به او مراجعه کرده، به آینده حواله می دهد، هر کس باشد متعلق به دولت احمدی نژاد نیست".